Lanquin, Tikal, Belize, Honduras

Dus....waar waren wegebleven

Na Antigua zijn we naar Lanquin gegaan. Hier gingen we op zoek naar hostel Zepher wat gerunt word door onze Tilburgse Thomas.Na een verschrikkelijke rit waren we opgelucht dat er nog twee plekjes in de dorm vrij waren.Dit hostel is echt het mooiste hostel wat we tot nu toe gezien hebben. Gelegen op een groene heuvel tussen de bergen in waardoor je overal een geweldig uitzicht had. Gelijk de eerste avond een heleboel toffe mensen leren kennen, lekker spelletjes gespeeld en een aantal (?!?) pilsjes gedronken. Juul en Gregor hebben ons deze avond verblijd met een aantal nummers op de gitaar, As long as you love me- Backstreetboys kwam vooral voorbij wat aangeeft wat het niveau van deze avond was. Overdag hebben we vooral ingevuld met lekker in de hangmat liggen, boekjes lezen en muziek luisteren gevolgd door avonden met happy hour, spelletjes en nog meer backstreetboys. Het was daardoor ook erg lastig om deze plek te verlaten dus we zijn hier wel een aantal dagen blijven hangen. Onze daginvulling heeft er niet elke dag zo uitgezien want we hebben hier ook de grotten van Semuc Champey bezocht. Na lang te hebben getwijfeld is Juul toch meegegaan want voor iemand die claustrofobisch is aangelegd is dit niet geheel prettig. De grotten zijn namelijk half in het water gelegen waardoor je door smalle spleetjes moet zwemmen en klimmen met enkel een klein kaarsje in je hand. Echt heel spannend en Juul mag zeker trots zijn opzichzelf! Daarna lekker kunnen ontspannen tijdens het tuben op de rivier.De tijd in Lanquin was echt geweldig en toch wel met pijn in ons hart vertrokken.

Samen met Gregor, Zack en Ben richting Flores getrokken om daar Tikal te bezoeken. In Tikal heb je de meest bekende Maya Ruines. Na al aardig wat Maya ruines te hebben bezocht was dit toch wel een van de best gelegen plekken, namelijk midden in de jungle. We kwamen hier s' ochtend om 06.00 aan dus hebben o.a. apen, tarantula's, krokodillen en wasberen gezien. Leuke tour gehad maar om 09.00 was het hier al 30 graden en het beklimmen van de ruines werd al gauw afzien geblazen.

Na Flores zijn we met dezelfde groep richting Belize gegaan. Was een prima ritje en vanaf Belize City met de boot naar het eiland Caye Caulker. Volgensmij hebben we nog nooit eerder zooo'n relaxt eiland gezien. Telkens als Juul en ik van de een naar de andere plek liepen riepen verschillende rastafari's Yo..walk slow en uit elke box hoorde we One Love van Bob Marley voorbijkomen.Belize is het enige land in Midden Amerika waar Engels gesproken wordt en waar negro's wonen dus wederom een totaal andere omgeving. Heerlijk aantal dagen gehad met super mooi weer. Zelfs met het 5x insmeren van factor 50 kregen we het nog voor elkaar een paar keer te verbranden. De rum en punch maakte gelukkig iedere avond een hoop goed en ook de avonden hier weken niet veel af van die in Lanquin. We zijn hier een aantal keer uitgeweest maar de dans stijl die ze hier aannemen was toch een iets te ver van onze bed show ( is nog zwak uitgedrukt). Toc h erg vermakelijke avonden gehad en overdag een snorkeltour gedaan met RaggaMuffin. In Belize bevindt zich het tweede grootste koraalrif ter wereld dus we waren erg benieuwd. De tour was echt heel gaaf want tijdens het snorkelen hebben we met zoveel haaien, grote vissen en pijlstaartroggen gezwommen (Sorry Steve) en zelfs haaien aangeraakt. Na zo'n drie verschillende snorkelplekken te hebben bezocht zijn we de boot opgeklommen en werden we rijkelijk beloond met wederom liters rum en punch. Tijdens de terugtocht dachten we even dat de combinatie alcohol en zon naar onze bol was gestegen want ineens waren er overal dolfijnen.

De volgende dag op onze camera's teruggekeken bleek het toch geen hallucinatie te zijn geweest want zie bij de foto's het bewijs. Na een aantal werme en gezellige dagen werd het tijd om afscheid te nemen van onze Amerikaanse en Australische vrienden. Zij vertrokken namelijk richting Mexico en wij zijn terug naar Guatemala gegaan. Was erg jammer maar voor in de toekomst wel een aantal verblijfplaatsen in het buitenland erbij. Belize uitkomen was niet zo makkelijk als we dachten want door al het gras wat ze hier roken en een overdosis Bob Marley kan niemand je hier iets over bustijden vertellen. Het heeft ons dus zo'n twee dagen gekost om in Livingston Guatemala te komen. Hier hebben we eigenlijk niks gedaan omdat het weer niet mee zat en er vrij weinig te doen was hier. Wel kwamen we in ons hostel Ryan tegen die we in Lanquin hadden leren kennen. Hij is samen met ons naar het eiland Utila in Honduras gegaan waar we op dit moment zijn.

We kunnen jullie met trots vertellen dat we zojuist ons duikcertificaat hebben gehaald en onszelf nu Certified Open Water Divers kunnen noemen. Dit heeft ons 4 dagen van theorie, oefeningen en toch wel bloed zweet en tranen gekost maar uiteindelijk mogen we toch echt wel in onze vinnetjes klappen. Het duiken was een bijzondere ervaring omdat je je echt in een andere wereld begeeft. Met name het kunnen ademen onder water was een vreemde ervaring. Morgen gaan we waarschijnlijk nog twee duiken doen en dan vertrekken we naar El Salvador. Met nog iets meer dan een maandje te gaan zullen we toch wel een kleine planning moeten gaan maken. Dit namelijk omdat we na El Salvador nog naar Nicaragua en Costa Rica zullen gaan en met een beetje geluk ook de grens in Panama zullen oversteken . Tijd vliegt echt voorbij hier vandaar dat we het hierbij laten vandaag en weer verder gaan met genieten!

Groetjes,

Juul en Madeleine

Hablamos Espanol :-)

Amigos, metgezellen en medereizigers,

Ons laatste verhaal eindigde in San Cristobal waar we toen net waren aangekomen. We zijn zo'n 5 dagen in het kleurrijke San Cristobal geweest en hebben daar onder andere twee heel bijzondere dag trips gedaan. De eerste trip was naar de canyons: 1000 meter hoog, super indrukwekkend en de mens valt nogal in het niet hierbij. Met een bootjehebben we over de rivier tussen deze canyons gevaard en daar hebben we ook krokodillen gezien. Die avond zijn we ook naar de bioscoop gegaan om een documentaire over de Zapatistas te bekijken. Dit is een rebelse vrijheidsbeweging die erg groot is in de staat Chiapas. Zij komen op voor de belangen van de arme mensen en strijden voor gelijke rechten en democratie.

De andere dagen hebben we dorpjes in de bergen van San Cristobal bezocht waar het geloof en ceremonies nog een grote rol spelen. Zo hebben wij hier een bijzonder kerk gezien waar overal dennenaalden op de grond lagen,honderden kaarsjes brandden en hele families waren uitgerukt om individuele ceremonies voor de kerk te houden. Hierbij werden dus ook offers gedaan voor de kerk en een kip meer of minder maakt hier dus niet uit. Dit was erg bijzonder, persoonlijk maar vooral ook raar om hier deel van uit te maken als toerist zijnde. Uiteraard mocht je hier geen foto's maken maar het is absoluut een beeld wat we niet snel zullen vergeten.

Na San Cristobal zijn we met Ricarda, een van de Duitsers, naar Guatemala getrokken. Hierbij was de grensovergang erg bijzonder te noemen. Was niks meer dan een lokale markt waar eigenlijk niet meer stond dan een klein hokje van 2 bij 2 waar je je stempels kon halen. Dus dat.

In Guatemala zijn we eerst naar Lago de Atitlan gegaan en hebben hier 3 dorpen bezocht: Panachajel, San Pedro en Santiago. Lago de Atitlan is een super groot meer met 3 vulkanen er omheen. Een bijzondere locatie om te verblijven dus. We hebben hier ook paardgereden in de bergen ( ook Juul) ( Juul ook :P) en we hebben tijdens deze rit echt kunnen genieten van de omgeving plus een duik in het meer genomen. Na Lago de Atitlan zijn we doorgegaan naar Antigua waar we afscheid hebben genomen van onze Duitse vriendin SCHADE! In Antigua hebben we 5 dagen lang een Spaanse cursus gedaan en zijn we bij een gastgezin ( met een zeer bijzondere samenstelling lees: Dochter van 16 heeft 2 kinderen van 3 en 2) verbleven. Best intensief allemaal maar zeker de moeite waard. We hebben hier echt kennis kunnen maken met de Guatemalaanse cultuur. Zo zijn we bijvoorbeeld ook op de verjaardag geweest van het jongste meisje hier in huis. Hier was de hele familie én een pinata aanwezig waar wij zelf ook nog een keer op mochten slaan ( was moeilijker dan we dachten trouwens)

Tijdens ons verblijf in Antigua hebben we ook de grote tocht naar de Pacaya vulkaan gedaan. Hier waren we al maanden bang voor met onze fysieke gesteldheid maar...... na een uurtje of 2 hebben we deze bastardo in de ogen aangekeken en eindelijk meester gemaakt! Deze vulkaan is nog erg actief. Zo hebben wij opzo'n 2 meter afstand van het lava gestaan, onze Nike's laten smelten en marshmellows geroosterd. Wederom een bijzondere ervaring, het houdt niet op!

Dit was onze laatste dag en tevens onze laatste schooldag in Antigua. Dit hebben wij dan ook net even gevierd met een aantal Gallo pils op het terras in de zon, dus excuses als er wat onduidelijkheden in dit verhaal voorkomen.

Morgen gaan we naar Lanquin waar we lekker gaan bijkomen van de cursus.

Dikke besos Juul en Madeleine

Ps: het schijnt zo te zijn dat buitenlanders niet weten welke taal er in Nederland gesproken wordt

Quote 1: Amerikaan tegen Duitse vriendin: ' HUH you need to speak English to eachother?? Don't you speak European?'

Quote 2: Amerikaan tegen Juul en Madeleine: ' I don't speak English I speak American'

Quote 3: Zwitser tegen Juul: 'So in what language are your history classes? English? Deutsch?'

Ps 2: het schijnt ook zo te zijn dat het bij jullie sneeuwt?? haha

Update je weet ( Merida- Chichen Itza- Palenque)

Drie plekken verder en een weekje later leek het ons hoog tijd om weer eens wat van onszelf te laten horen. Zoals we in ons vorige blog al vertelde gingen we die dag naar Mérida. Mérida is een heel kleurrijke stad en een goede uitvalbasis voor onderandere Chichen Itza.

Het hostel waar we verbleven was even kleurrijk als de stad: overal hangmatten, een grote tuin, een zwembad, gratis salsalessen en ´s avonds livemuziek. Met name van het laatste hebben we erg genoten. Ook hebben wij onze heupjes op de dansvloer gewaagd en meegedaan aan een echte salsales. Over de kwaliteit van onze dansstapjes valt te discussieren. We sliepen op een slaapzaal met 8 andere meisjes. We hebben hier veel mensen leren kennen zoals een groep van 12 (!!!) australiers die samen reisden, een Noors meisje waarvan we de naam nog niet weten en we voor het gemak maar Noor noemen, een Duits meisje die ons door de salsa les heeft geholpen en verschillende Nederlanders en Belgen. Een dolle boel dus! De hoogtepunten van ons verblijf in Mérida zijn toch Chichen Itza en de dag waarop wij met veel verschillende locals hebben doorgebracht. Die dag heeft een Maya man ons alles verteld over zijn cultuur, de Mayakalender en het land waar we nu in zijn. Zo´n drie uur lang hebben wij op ons beste Spaans met hem gepraat over de meest interresante dingen.

De dag erna moesten we vroeg op om naar Chichen Itza te gaan. Chichen Itza is een van de overgebleven Mayasteden en een van de zeven wereldwonderen. Doordat we vroeg waren aangekomen hadden we het geluk dat er nog niet zoveel mensen waren en daardoor een prive gids hadden. Deze man, ook een Maya, heeft in plaats van de gebruikelijke 2 uur ons 3,5 uur alles verteld over deze mooie cultuur. Hij heeft ons zelfs proberen uit te leggen hoe we als Maya´s moeten rekenen en hoe de kalender in elkaar steekt. En, jongens: goed nieuws!! De wereld vergaat niet in 2012! Na Chichen Itza hebben we nog een van de vele cenotes bezocht die Yucatan rijk is. Kort gezegd is een cenote eigenlijk een onderwatergrot. Wij waanden ons werkelijk in een levende *droomvlucht*.

De dag na ons bezoek aan Chichen Itza zijn we naar Palenqúe vertrokken. Dit was een trip van ruim 8 uur: afzien dus. Zeker met de rijstijl van de buschauffeurs en de airco´s die geen stand tussen heel koud of heel warm hebben. Palenqúe ligt in Chiapas wat weer een totaal ander landschap is dan Yucatan. Yucatan is namelijk helemaal plat en Chiapas is een berglandschap. Na 2 uur in de bus te hebben gezeten hadden we een tussenstop in Campeche. Daar kwamen we Teun (een Nederlander die een half jaar in Playa del Carmen heeft gewerkt), Laura (een Duits meisje die vrijwilligerswerk in Guatemala heeft gedaan) en Ricarda (het Duitse meisje die we kende uit Mérida) tegen. Toen we aankwamen in Palenqúe besloten we met z´n vijven een cabana te zoeken. ´s Avonds zijn we lekker uit eten geweest en hebben we genoten van de livemuziek en heerlijke salsacultuur. Op en top genieten! Voor de dag erna hadden we een tour geboekt naar drie verschillende hoogtepunten van Palenqúe. ´s ochtends gingen we eerst naar de Mayaruines van Palenqúe die om verschillende redenen nog indrukwekkender zijn dan die van Chichen Itza. Deze ruines staan midden in de jungle precies zoals ze gevonden zijn. Deze ochtend was het heel mistig en hing er een hele mysterieuze sfeer in de bergen mede door het geluid die de brulapen in de bossen maakten. Dit had het meeste weg van Lost seizoen 1. Niks apengeluiden dus maar eerder een kolossaal monster. Na de ruines zijn we richting Misol Ha gegaan: een waterval van 35 meter hoog. Dit was mede super indrukwekkend omdat je achter de waterval door kon lopen en zo de kracht van het water bijna kon voelen. Na Misol Ha zijn we richting Agua Azul gegaan. Misschien wel het hoogtepunt van deze dag. Agua Azul is eigenlijk een mega lange waterval die steeds overloopt in puur blauwe meren. Ik denk dat het enige wat we hier nog over kunnen zeggen is: WOW en zie foto´s. ´s Avonds was er een salsawedstrijd in het restaurant/bar. Hier hebben we echt naar staan kijken met een glimlach van oor tot oor. Zo heerlijk om die machos ineens zo gepassioneerd te zien opgaan in de muziek en dans. Dus jongens thuis: kom op, voetjes van de vloer! De volgende dag zijn we met Ricarda en Laura richting San Cristobal de Las Casas (heerlijke naam) gegaan. Dit is een prachtig koloniaal stadje met nog meer kleuren dan in Mérida en heeft een prachtige ligging in de bergen. Ik denk dat we ons hier prima kunnen vermaken. Vandaag gaan we de stad maar eens verkennen. Ons volgende bericht zal waarschijnlijk ook uit Guatemala komen.

Veel liefs en adioskes, Madeleine en Juul

Brussel-London-Dallas-Cancun-Tulum

Hola a todos!

De reis

11 februari was het dan zover! Ons grote avontuur kon eindelijk gaan beginnen. Om 00:00 werden we opgehaald door Christ die zo lief was om ons naar Brussel airport te brengen. Omdat Christ de volgende dag gewoon aan de arbeit moest, waren wij om 01:00 uur al op het uitgestorven vliegveld op een paar slapende paupers na. We zouden pas om 7:15 uur vliegen dus hebben toen maar de Starbucks geconversceert en de tijd proberen te doden met een paar gezellig potjes Yathzee. De reis begon met een korte vlucht naar London. Na een lekkere Engelse Bagel en een toffe bodyscan voor Juul kon de 10,5 uur durende vlucht naar Dallas TEXAS beginnen. Het was erg gezellig met zoveel Amerikanen aan boord maar we hadden genoeg films en kregen volop te eten: prima vluchtje dus. In Dallas wachtte ons een unieke ervaring want het had gesneeuwd en dit komt haast nooit voor in de meest zuidelijke staat van de VS. We maakte ons al een beetje zorgen, met ons zomers ingepakte backpack,omdat Cancun slechts 2 uur vliegen hier vandaan lag. Ook hadden we totaal geen tijsbesef meer, mede doordat alle klokken of niet werkte of niet goed stonden op het vliegveld. Na de zoveelste visum ingevuld te hebben en nog een fijne bodyscan voor Juul kon het wachten in Texas beginnen. Na 1,5 uur vertraging begonnen we toch aardig gaar te worden aangezien we nu begonnen aan onze tweede nacht doortrekken. Om half 10 kwamen we uiteindelijk aan in Cancun waar we na een welverdiende douche meteen in slaap vielen. We waren tenslotte al 42 uur wakker.

Tulum

Na een heerlijke nacht slapen waren we om 06.00 wakker door toch wel een kleine jetlag, Korte broeken en t-shirts aangetrokken, een lekker ontbijtje op en ons beste spaans in de praktijk gebracht. Toen van Cancun de bus richting Tulum gepakt. Tulum betekent muur, die om de Maya ruines in dit stadje is heengebouwd. Een echt authentiek Maya stadje dus maar die zich vooral kenmerkt door haar prachtige stranden. We lieten ons door de taxi afzetten bij het hostel Zanzil Kin wat een waar paradijsje is: hagelwite stranden, felblauwe zee, overal palmbomen en zand zo fijn als zout (maar dan fijner). Bij aankomst keken wij dan ook onze ogen uit! Onze cabaña staat op het strand en nog geen 100 meter van de zee. Dit opzich is al een mooi feit maar het mooiste is nog het wakker gemaakt worden door de vogels en wanneer je de deur open doet alleen maar palmbomen, strand en een helderblauwe lucht ziet. Bij aankomst was het eerste wat Madeleine deed een geschikte kokosnoot zoeken om deze vervolgens open te maken met haar zakmes.Twee dagen, eenscheef mes en idem deurpost later kon ze zo blij als een kind eindelijk haar kokosnoot oppeuzelen. We konden er dus ook niks aan doen om zo nu en aan jullie, carnavalvierende, winterjassen dragende, voeten aan de grond vriezende kouwkleumen te denken. Onze lijfspreuk van deze 4 dagen was dan ook: het is hier buiten veel beter dan binnen! De omgeving valt hier eigenlijk niet te beschrijven dus we hopen dat de foto´s voor zich spreken. Afgelopen dagen zijn we heerlijk tot onszelf gekomen en hebben niet veel meer gezien dan dit prachtige strand, de maya ruines en het centrum van Tulum. Mexicanen hier zijn echt super behulpzaam en vriendelijk en het spaans gaat ons allebei al aardig goed af (dit moet ik van Madeleine typen maar zij kan het natuurlijk veeeel beter) ( nee dat is niet waar het gat ook bij jou hartstikke goed juul) Valé. Met een klein beetje pijn in ons hart vertrekken we vandaag van dit mooie stukje aarde. Op dit moment wachten we de bus naar Mérida waar we van plan zijn omChichen Itza te bezoeken en voor de rest zien we wel. Fijn he?

Bedankt voor al jullie reacties tot zover en kleed je warm aan daar!!

Liefs Madeleine en Juul